Nelangsa

NELANGSA
Karangane : Mas Iyon
Uripe Sumi, bojone Sukar pancen nyara tenan. Sumi urip karo bojone ing desa Sukamaju. Sumi saiki ndhuwe anak telu. Salah sijine isih bayi. Uripe ketelu anake Sumi ora penak kabeh, mangan kur ping pisan. Bojone Sumi mikirna carane ben dhuwe dhuwit akeh. Akhire sukar anduweni ide dheweke arep kerja ning Surabaya.
“Yu. . . yu, aku pengen kerja yu!”
“Kerja ning endi lech kang?”
“Ning Surabaya yu, ben uripe radhak mapan sithik”
“Yo kan, nanging nek wis dhuwite nglumpuk akeh ndang mulih”
“Yo. . yo yu, ojo kuwatir”
Saiki Sukar wis kerja ning salah sawijining pabrik ing Surabaya. Wis sesasi Sukar kerja ning kana, dhuwite wis akeh, malah saiki uripe luwih mapan tinimbang biyen. Dene Sumi malah kangen Banget karo Sukar. Rumangsa wis sugih, Sukar lali karo bojo lan anake ing desa, malah dheke golek bojo maneh sin luwih enom.
Amerga wis ora kuat nahan kangene karo bojone, Sumi niat mara ning Surabaya saperlu nyusul Sukar.
Satekane ning Surabaya, Sumi lansung nggolek alamate bojone. Akhire Sumi kapethuk bojone lagi jalan-jalan karo cah wadong sing isih enom. Sumi langsung nekani bojone,
“lho kang! niki apamu?”
“Sinten kuwe ? aku ra kenal, jo ngaku-ngaku dulurku!”
“Ya Allah kang. . . apa kowe lali karo bojomu iki?”
“Bojo saka endi? Aku ra kenal sliramu! Mire. . .jo ngedang-ngedangi dalanku” jawabe karo mlaku.
Atine Sume kaya dibakar, lan dheweke langsung mulih karo nangis. Ora ngira-ngira kendaraan sing ditumpangi Sumi nabrak wit gedhe ing pinggir dalan. Penumpange mati kabeh. Pancen dina ikU dina apese Sumi. Nelangsa tenan uripe Sumi.